Makro - opracowania testów
Idź do strony 1, 2 Następny

b0b

[link widoczny dla zalogowanych]

jeżeli macie brakujące to piszczcie tutaj lub mi na mejla..

Siwy

Wymień znane Ci mierniki zmian cen w gospodarce. 3 zestaw
tu chodzi o
22. Mierniki inflacji w gospodarce.(inflacja a cen to zamienne)
· deflator produktu narodowego brutto,
Deflator produktu narodowego brutto (PNB), to procentowy wskaźnik wyrażany stosunkiem nominalnego PNB (wyrażonego w cenach bieżących) do realnego PNB (wyrażonego w cenach stałych) Przyjmuje on postać formuły: Delator = nPKB/rPKB*100%
gdzie: nPNB - nominalny produkt narodowy brutto, rPNB - realny produkt narodowy brutto
· indeks cen dóbr konsumpcyjnych,
Oznacza się go, jako CPI (od: consumer price index) albo, jako P. Jest on procentowym wskaźnikiem wydatków - na dobra i usługi, w typowym koszyku konsumpcyjnym, konsumowane przez typową rodzinę - okresu bieżącego, do wydatków okresu bazowego.
gdzie: CPI0 - wydatki okresu bazowego, CPI1 - wydatki okresu bieżącego
· stopy inflacji cen dóbr konsumpcyjnych indeksu cen dóbr produkcyjnych
Mierzona jest stopą wzrostu (lub spadku) poziomu cen, najczęściej z jednego roku na drugi.
gdzie: CPIt - tegoroczny wskaźnik cen konsumpcyjnych, CPIt0 - zeszłoroczny wskaźnik cen konsumpcyjnych
· indeks cen dóbr produkcyjnych
To miernik zmiany cen płaconych przez producentów za czynniki produkcji za wyjątkiem pracy. Określa on zmiany cen dóbr produkcyjnych i informuje o zmianach cen dóbr konsumpcyjnych w przyszłości. Traktowany jest on, jako narzędzie przewidywania koniunktury
gospodarczej.

szybkość obiegu pieniądza...

szybkość obiegu pieniądza, uzależniona m.in. od stopy inflacji i poziomu stóp procentowych, wpływa na relację pomiędzy zasobami pieniądza a nominalnym dochodem narodowym - im jest ona większa (im więcej transakcji kupna-sprzedaży obsłuży pieniądz np. w ciągu roku), tym zasób pieniądza przy danym dochodzie narodowym może być mniejszy, tym niższe będą społeczne koszty obiegu pieniądza.

Wyróżnia się obieg pieniądza transakcyjny, związany z pośrednictwem pieniądza w transakcjach wymiany towarowej, i obieg pieniądza dochodowy, przesuwający pieniądz pomiędzy podmiotami gospodarczymi i tworzący ich dochody redystrybucyjne.

zabaa

Poleciała moja wersja pop. odp. z makro Razz

b0b

[link widoczny dla zalogowanych]

adrian

co do idea wzrostu zrównoważonego w modelu solowa to nie jest przypadkiem to:

Idea wzrostu zrównoważonego w modelu Solowa:
- wzrost zrównoważony oznacza stałość relacji K/Y – (kapitał/wielkość produkcji)
- wzrost gospodarczy wymaga, aby relacja Y/L(wielkość produkcji/zasób siły roboczej), uległa identycznej zmianie jak relacja K/L

gosiamielno198719

tak to jest to ja tak napisala i mi uznal. i jeszcze tam napisalam jakies wzory przy zerowym wzroscie i przy dodatnim

HinoRei

jesli chodzi o zagadnienie szybkości obiegu pieniądza, to podejrzewam, że dotyczy 20 i 21 punktu z kartki

Siwy

no to jest to rownianie mv=py , pewnie trzeba to opisac

b0b

20. Istota teorii ilościowej i jej konsekwencje dla modelu makroekonomicznego

Teoria ilościowa pieniądza - podkreśla związek między ilością pieniądza w obiegu a poziomem cen.

Według niej, jeśli inne warunki nie zmieniają się, to poziom cen jest proporcjonalny do ilości pieniądza, a zmiany cen są proporcjonalne do zmian ilości pieniądza i szybkości obiegu, przy czym szybkość obiegu jest ujmowana jako wielkość mało zmienna, czyli raczej stała. Istnieje więc ścisły związek między ilością pieniądza a poziomem cen danego kraju. Inaczej mówiąc wartość pieniędzy zależy od ich ilości.

Istota teorii ilościowej pieniądza

Istnieje zależność przyczynowo-skutkowa pomiędzy ilością pieniądza a poziomem cen.

P=MV / T

21. Klasyczna a monetarystyczna wersja teorii ilościowej pieniądza

1. Formuła I. Fishera (teoria ilościowa pieniądza)

* zasób pieniądza jest zmienną egzogeniczną
* szybkość obiegu jest względnie stała (w krótkim okresie) i zależy od czynników instytucjonalnych
* pieniądz trzymany jest dla celów transakcyjnych

Formuła teorii ilościowej (wersja transakcyjna):

M • V = P • T

Wniosek finalny: zmiany zasobu pieniądza wpływają jedynie na zmienne o charakterze nominalnym (ceny), natomiast nie wpływają na zmienne o charakterze realnym.

Według Fishera decydującą wielkością jest szybkość obiegu pieniądza, którą określają następujące czynniki nadwyżki podmiotów gospodarczych. co do gotówkowej formy rozliczeń (płatności):

* rozwój systemów płatności w społeczeństwie,
* gęstość zaludnienia,
* szybkość transportu, itp.

Wszystkie one dotyczą instytucjonalnych i technicznych warunków obiegu oraz płatności, które nie mogą się zmienić nagle lub w krótkim okresie czasu.

Zależność między ilością cyrkulującego pieniądza a sumą transakcji zrealizowanych w danym czasie przedstawił ekonomista amerykański l. Fisher w postaci równania

nazwanego równaniem wymiany:( ilościowa teoria pieniądza została ujęta w tzw. równanie wymienne I. Fishera)

MV=PT

gdzie:

M - ilość pieniądza w cyrkulacji,

V - szybkość krążenia pieniądza (wyrażona liczbą transakcji przypadających średnio na jednostkę pieniądza w rozpatrywanym okresie)

P - przeciętna wartość (cena) jednej transakcji,

T - liczba transakcji.

Z powyższego równania można wyznaczyć ilość cyrkulującego pieniądza w

następujący sposób:

M = PT / V

P = MV / T

Fisher sformułował tezę o zależności zmian poziomu cen od zmian ilości pieniądza (która z kolei zależy przede wszystkim od banku centralnego).

Wnioski Fishera:

* W długim okresie gospodarka dąży do równowagi przy pełnym zatrudnieniu.
* Szybkość obiegu pieniądza w długim okresie jest stała.
* Jeżeli podaż pieniądza rośnie szybciej aniżeli gospodarka , ceny będą proporcjonalnie do przyrostu masy pieniądza w obiegu.

Równanie wymiany Fishera zostało zmodyfikowane przez przedstawicieli „szkoły

Cambridge" A.Marshalla i A. Pigou. Wprowadzili oni zamiast pojęcia liczby transakcji (T)

kategorię realnego dochodu narodowego (Y), czyli dochodu narodowego w stałych

cenach. Nowe równanie wymiany przyjęło postać:

MV=PY

Przekształcając równanie otrzymuje się:

M = kPY lub M / P = kY

czyli tzw. równanie szkoły Cambridge,

gdzie: k = 1/V

Monetaryzm (M. Friedman) stanowi współczesną, zmodyfikowaną wersję ilościowej teorii pieniądza.

Monetaryzm, zakładając względną stałość szybkości obiegu pieniądza, uznaje jego podaż za podstawowy czynnik określający nominalną wartość produktu społecznego. Dla stabilizacji gospodarki postuluje ścisłe powiązanie tej podaży ze wzrostem realnych rozmiarów produktu społecznego, odrzucając równocześnie inne formy interwencjonizmu państwowego, jako zakłócające naturalną grę sił rynkowych. Spełnienie powyższego postulatu ma przeciwdziałać inflacji, z którą walkę monetaryzm uznaje za priorytetową w stosunku do bezrobocia.

b0b

1. Inflacja – wzrost ogólnego poziomu cen rynkowych na towary i usługi

Rodzaje inflacji:
a/ W zależności od przyczyn wywołujących zjawiska inflacyjne wyróżnia się:
· inflację popytową, w której przyczyną wzrostu cen jest nadmierny popyt w stosunku do istniejącej podaży. Nazywana jest również inflacją pieniężną ze względu na nadmierną ilość pieniądza w obiegu.
· inflację kosztową, w której przyczyną wzrostu cen są rosnące koszty produkcji.
· inflację strukturalną, której przyczyną jest niedostosowanie struktury produkcyjnej do zmieniających się potrzeb nabywców. Inflacja strukturalna ma charakter inflacji popytowo - kosztowej.

b/ W zależności od natężenia procesów inflacyjnych rozróżnia się:
· inflację pełzającą, gdy wzrost cen nie przekracza kilku procent rocznie, nie powodująca zakłóceń w przebiegu procesów gospodarczych, poddająca się kontroli
· inflację kroczącą, gdy wzrost cen wynosi kilkanaście procent, wywołująca określone zachowania podmiotów gospodarczych, zaczyna się wymykać spod kontroli
· inflację galopującą, gdy procent wzrostu cen wyraża się liczbą dwucyfrową i mogą powstawać napięcia o charakterze społeczno - gospodarczym (np. strajki), osłabienie systemów motywacyjnych, zahamowanie wzrostu gospodarczego.
· hiperinflacja, gdy następuje szybka (często błyskawiczna) utrata wartości pieniądza i gwałtowny wzrost cen spowodowany na ogół inflacjogennym finansowaniem przez państwo wydatków budżetowych.

2. Wymień czynniki wzrostu gosp.

*

Praca (w ujęciu ilościowym-podaż pracy, jak i jakościowym-dyscyplina pracy, wykształcenie, kwalifikacje motywacja)
*

Zasoby naturalne (ziemia, zasoby mineralne, paliwa, jakość środowiska)
*

Kapitał- środki wykorzystywane w procesie produkcji
o

kapitał rzeczowy (maszyny, fabryki, drogi)
o

kapitał finansowy
o

kapitał ludzki
*

Technologia (nauka, technika, zarządzanie, przedsiębiorczość)

Czynniki odpowiedzialne za rozwój gospodarczy:

- odpowiednia ilość i jakość kapitału w postaci majątku trwałego i obrotowego (kapitał jest to różnica między dochodem a oszczędnościami);

- odpowiednia ilość i jakość pracy;

- odpowiedni poziom techniki i technologii (o wzroście gospodarczym i rozwoju gospodarczym w różnym stopniu decyduje postęp techniczno-organizacyjny, wprowadzanie postępu technicznego i nowych technologii ma dwie drogi – rozwijanie badań we własnych ośrodkach lub zakup technologii);

- odpowiednia ilość i jakość zasobów naturalnych (nie przesądzają o rozwoju gospodarczym, np. Japonia w zasadzie pozbawiona jest zasobów naturalnych, Rosja posiada bardzo bogate złoża surowców);

- odpowiednie czynniki socjo-kulturowe (religia, kultura).

- Wyższa stopa oszczędzania,

3. Instrumenty oddziaływania banku cantralnego na podaż pieniądza.

a) operacje otwartego rynku (kupowanie i sprzedawanie rządowych papierów wartościowych, które powodują zmianę rezerw bankowych, zmianę ceny papierów i zmianę oczekiwań (tzw. efekt demonstracji):

b) polityka dyskontowa - zwiększona stopa dyskontowa zniechęca banki do zaciągania kredytów w banku centralnym, przez co zmusza je do utrzymywania wysokich rezerw nadwyżkowych;

c) wskaźnik rezerw obowiązkowych - zwiększanie poziomu rezerw obowiązkowych obniża zdolność kredytową banków, przez co mnożnik i podaż pieniądza maleje (bank centralny stara się utrzymywać stały poziom wskaźnika rezerw obowiązkowych, gdyż stabilizuje to mnożnik).

4. Przedstaw istote modeli wzrostu endogenicznego ( Modele wzrostu endogenicznego endogenicznego model Solowa)

Modele wzrostu endogenicznego

Dwa podejścia:

1. Odrzucenie idei steady state (jako danej a priori) – gospodarka może kontynuować wzrost bez ograniczeń

2. Podejście nie odrzucające a priori steady state, koncentrujące uwagę na wyjaśnieniu czynników określających postęp techniczny

Modele wzrostu endogenicznego

1. Wzrost produktywności związany jest z przyspieszeniem innowacji oraz zwiększaniem nakładów w kapitał ludzki

2. Zasadniczym czynnikiem determinującym wzrost jest wiedza (inwestycje w wiedzę)

3. Zakłada się występowanie dodatnich efektów zewnętrznych i sprzężeń zwrotnych wynikających z rozwoju gospodarki opartej na wiedzy

4. Konwergencja nie musi zachodzić

5. Wyjasnij poj. I przedstaw istote tzw. klasycznej dychotomii:

dychotomia klasyczna = zmiana ilości pieniądza wywołują tylko zmiany nominalne.

Klasyczna dychotomia to inaczej neutralność pieniądza, co oznacza, że zmiany szybkości jego obiegu oddziaływają wyłącznie na bezwzględny poziom cen i nie wywierają wpływu na równowagę w sektorze realnym. O ile w podejściu funkcjonalnym akceptuje się przyczynowość związków sfery realnej i pieniężnej w gospodarce, to jednocześnie odrzuca możliwość aktywizacji gospodarki poprzez endogeniczne zmiany w podaży pieniądza. Jej długookresowym efektem jest wysoka inflacja obserwowana w realizacji strategii Keynesowskiej polityki monetarnej.

Klasyczna dychotomia

Strona realna

Strona monetarna

Ld = Ld(w) Nd’< 0

Ls = Ls(w) Ns > 0

Ls(w) = Ld(w)

y = y(L)

S = S( r ) S’ > 0

I = I( r ) I’ < 0

S( r ) = I (r )

P = MV/y

V - stałe

1. Stopa % - poj.

Stopa procentowa (miernik przychodu, jaki przysługuje posiadaczowi kapitału z racji udostępnienia go innym).

Jest ceną płaconą za udostępnianie kwoty pieniężnej na określony czas. Decyduje ona o odsetkach, które są kosztem (odsetki płacone) lub przychodem (odsetki otrzymywane).

*

Wykorzystując stopę procentową poprzez jej podwyższanie lub obniżanie wpływa się na wielkość lokat oraz pożyczek i kredytów, czyli tym samym na wielkość obiegu pieniężnego.
*

Podwyższanie stóp procentowych wpływa generalnie na wycofywanie pieniędzy z rynku i lokowanie ich w bankach.
*

Obniżanie stóp procentowych powoduje przyrost pieniędzy na rynku poprzez zaciąganie pożyczek i kredytów.
*

Nie można jednak dowolnie manipulować stopą procentową, a jej zmiany zależą od wielu czynników, np.

*

ilości pieniędzy na rynku i ich wartości,
*

stanu gospodarki i jej rozwoju,
*

sytuacji nadzwyczajnych (powódź) i zjawisk społecznych (zaufania do pieniędzy i banków, panika).

*

Stopa procentowa wynika z popytu i podaży na rynku pieniężnym i jest elementem konkurencji między bankami.
*

NBP ma największe możliwości wykorzystania stopy procentowej jako instrumentu polityki picniężno-kredytowcj oddziaływującej na całą gospodarkę narodową i na banki komercyjne.

2. Omów możliwości zwiększenia bazy monetarnej.

Baza monetarna (M0) – gotowka zgromadzona w bankach, gotowka w obiegu (znajdujaca sei w rekach ludnosci).

*

kupowanie rządowych papierów wartościowych;
*

obniżanie stopy dyskontowej;
*

zwiększanie sumy udzielanych bankom pożyczek;
*

obniżanie wskaźnika rezerw obowiązkowych.

3. Wymien znane Ci mierniki zmian cen w gosp.

Miernik inflacji w gospodarce:

Wymierne skutki procesów inflacyjnych można określić w oparciu o określony zbiór mierników. Najczęściej odwołuje się do czterech ich rodzajów, mianowicie:
a) deflatora produktu narodowego brutto,
b) indeksu cen dóbr konsumpcyjnych,
c) stopy inflacji cen dóbr konsumpcyjnych indeksu cen dóbr produkcyjnych

1a) Deflator produktu narodowego brutto (PNB), to procentowy wskaźnik wyrażany stosunkiem nominalnego PNB - to jest wyrażonego w cenach bieżących do realnego PNB - to jest wyrażonego w cenach stałych. Przyjmuje on postać formuły:

Deflator PNB = nominalny PNB / realny PNB x 100

gdzie: nPNB - nominalny produkt narodowy brutto

rPNB - realny produkt narodowy brutto

2b) Indeks cen dóbr konsumpcyjnych:
Kolejnym, powszechnie stosowanym narzędziem pomiaru ogólnego poziomu cen jest wskaźnik cen konsumpcyjnych. Oznacza się go, jako CPI albo, jako P. Jest on procentowym wskaźnikiem wydatków - na dobra i usługi, w typowym koszyku konsumpcyjnym, konsumowane przez typową rodzinę - okresu bieżącego, do wydatków okresu bazowego.

3c) Indeks cen dóbr produkcyjnych
Indeks cen dóbr produkcyjnych, to miernik zmiany cen płaconych przez producentów za czynniki produkcji za wyjątkiem pracy. Określa on zmiany cen dóbr produkcyjnych i informuje o zmianach cen dóbr konsumpcyjnych w przyszłości. Traktowany jest on, jako narzędzie przewidywania koniunktury gospodarczej.

4d) Stopa inflacji cen dóbr konsumpcyjnych:
Do oceny poziomu inflacji służy również stopa inflacji, mierzona stopą wzrostu (lub spadku) poziomu cen, najczęściej z jednego roku na drugi.

4. Przedstaw interpretacj eidei wzrostu zrownowazonego w modelu Solowa.

Wzrost zrównoważony w modelu Solowa:

- wzrost zrównoważony oznacza stałość relacji K/Y

- wzrost gospodarczy wymaga aby relacja Y/L uległa identycznej zmianie jak relacja K/L

Warunek wzrostu zrównoważonego:

1. w warunkach zerowego wzrostu zasobu pracy i braku postępu technicznego

s/Y = dk

K/Y = s/d

2. w warunkach wzrostu zasobów pracy i postępu technicznego

inw. am.

sY – dk = ΔK = (n + g) K

(n + g + d) K = sY

K/Y = s/ (n + g + d)

Specyfikacja wzrostu zrównoważonego: Y / L = aE

Y/L i E w zrównoważonym wzroście:

Dojście do wzrostu zrównoważonego:

Tempo dochodzenia do wzrostu zrównoważonego określa formuła: (1 – α) (n + g + d)

5. Czynniki ksztaltujace konsumpcje w swietle teorii cyklu zycia.

Teoria cyklu życia LCH

Założenia:

-zgodnie z teorią Fishera konsumpcja zależy od dochodu w ciągu życia:

Ct = k(PVt)

-oszczędności pozwalają alokować dochód z okresów życia gdy dochód jest wysoki do okresów gdy jest niski

-bieżąca konsumpcja może być finansowana z dochodów oraz nagromadzonego majątku

Funkcja konsumpcji w teorii cyklu życia

T – oczekiwany okres życia

W – zasób posiadanego bogactwa

Y – oczekiwany roczny dochód do przejścia na emeryturę

R – liczba lat do przejścia na emeryturę

Wnioski z teorii życia

1. Na zagregowaną konsumpcję ma wpływ struktura wiekowa populacji oraz rozkład dochodów

2. Z wiekiem konsumuje się coraz większa część zakumulowanego bogactwa. Wraz ze zbliżaniem się do emerytury maleje część dochodu osiąganego w życiu, która jest przeznaczana na konsumpcję.

1. Deflator PKB – poj.

Deflator (GNB) – korektor PNB – mierzy średnią zmianę cen dób i usług finalnych wytworzonych w danym czasie.

Deflator jest wskaźnikiem inflacji. Uwzględnia on zmiany cen dóbr zarówno konsumpcyjnych i inwestycyjnych, jak i stanowiących eksport netto.

Delator PKB = PKBn / PKBr*100

2. Szybkosc obiegu pieniadza w znanych teoriach.

Klasyczna wersja teorii ilościowej pieniądza

1. Formuła Fishera (teoria ilościowa pieniądza):

*

zasób pieniądza jest zmienną egzogeniczną
*

szybkość obiegu jest względnie stała (w krótkim okresie) i zależy od czynników instytucjonalnych
*

pieniądz trzymany jest dla celów transakcyjnych

2. Wersja szkoły Cambridge:

*

rozpatrywana jest dochodowa szybkość obiegu pieniądza
*

rozszerza interpretację popytu na pieniądz (pieniądz jako jeden z aktywów)
*

utrzymuje założenie o stabilności obiegu pieniądza

3. Teoria ilościowa pieniądza Friedmana:

Popyt na pieniądz kształtowany jest przez te same czynniki co popyt na inne aktywa, w tym również dobra realne.

3.

Instrumenty panstwa wplywajace na wzrost gosp. Na podst. Modelu Solowa i modelu wzrostu endogenicznego.

Model wzrostu Solowa - to makroekonomiczna funkcja produkcji, która to opisuje związek ilości zużywanych czynników produkcji (pracy, kapitału i stanu technologii) z wielkością produkcji. Według modelu Solowa coraz większa ilość kapitału , jaka przypada na pojedynczego pracownika wywołuje coraz mniejszy przyrost przypadającej na niego porcji produkcji.

Y = F (K, L´A)

Modele wzrostu endogenicznego Pojęcie to oznacza takie modele, w których postęp techniczny (rozumiany jako akumulacja wiedzy naukowo-technicznej i kapitału ludzkiego) jest przede wszystkim skutkiem decyzji inwestycyjnych konsumentów i producentów, którzy zawsze postępują racjonalnie.

1.

Wzrost produktywności związany jest z przyspieszeniem innowacji oraz zwiększaniem nakładów w kapitał ludzki
2.

Zasadniczym czynnikiem determinującym wzrost jest wiedza (inwestycje w wiedzę)
3.

Zakłada się występowanie dodatnich efektów zewnętrznych i sprzężeń zwrotnych wynikających z rozwoju gospodarki opartej na wiedzy
4.

Konwergencja nie musi zachodzić

Modele endogeniczne:

*

Y = A K (HL)1- 
*

jeśli akumulacja wiedzy zależy także od k, wówczas h = (k);
*

zakładając: (k) = k, mamy:
*

y = A k (k) = A k +
*

jeśli  +   1, wówczas:
*

y  Ak
*

wynika z tego, że MPK nie maleje

3.

Krzywa SI – wyjasnic. Czynniki wplywajace na jej nachylenie – wyjasnic.

Krzywa IS to zestaw takich kombinacji stóp procentowych i poziomu dochodu, że rynek dóbr jest w stanie równowagi. Jest ona nachylona ujemnie.

Analitycznie wyraża ją równanie:

,

gdzie:
A - wydatki autonomiczne, niezależne od dochodu i stopy procentowej;
b - współczynnik wrażliwości wydatków inwestycyjnych na zmiany stopy procentowej;
alfa - mnożnik (dotyczący zagregowanego popytu);
i - stopa procentowa;
Y - dochód.

Zmiany współczynników b i alfa, czyli zmiany w skłonności do inwestycji, konsumpcji i importu, decydują o nachyleniu krzywej IS (im wartość współczynników większa tym bardziej płaska). Nachylenie to mówi, w jakim stopniu zmiany stopy procentowej oddziaływują na poziom dochodu. Zmiany w wydatkach autonomicznych (polityce fiskalnej) decydują o położeniu krzywej IS. Ekspansywna polityka fiskalna (wzrost wydatków rządowych i obniżenie podatków) przesuwa krzywą na prawo w górę.

3.

Czynniki wplywajace na popyt konsumpcyjny.

Konsumpcja jest podstawowym składnikiem popytu globalnego. W odróżnieniu od popytu inwestycyjnego wpływa ona na popyt globalny w sposób stabilizujący. Podtrzymuje ona funkcjonowanie gospodarki nawet przy gwałtownym załamaniu koniunktury. Można powiedzieć, że konsumenci wydają swoje oszczędności na konsumpcję.

Najważniejsze czynniki mające wpływ na konsumpcję:

*

wielkość dochodów osobistych aktualnych i spodziewanych w przyszłości (niewielki wpływ na rozmiary konsumpcji);
*

stopy procentowe na rynku finansowym (dość istotny wpływ na zachowania w zakresie oszczędzania);
*

preferencje i upodobania w zakresie oszczędzania;
*

podatki oraz wydatki na cele socjalne z budżetu państwa (podatki pomniejszają dochody);
*

dostępność kredytów (powiększają możliwości);
*

aktualna i przewidywana zamożność obywateli.

HinoRei

A tak wogóle to podejrzewam, że da calkiem nowe pytania, nic nie było o inwestycjach i oszczędaniu, w sumie kto go tam wie :/

b0b

ajj tam pierdolisz, będzie dobrze i będzie to samo

moja wersja ściągi

[link widoczny dla zalogowanych]

HinoRei

życzę nam wszystkim tego Wink

ziomek

nowa sciaga na MAKRO
[link widoczny dla zalogowanych]

b0b

za 90min sobie ją zobaczę... ;]